In Nederland hebben we regels waar we ons aan moeten houden, ook in de buitenruimte met onze honden. Deze regels zijn er om duidelijkheid te geven over hoe we ons kunnen bewegen in onze samenleving.
Maar wat is er nog veel belangrijker dan je te houden aan de regels?
Naast dat we regels in de buitenruimte nodig hebben, is onze houding tegenover elkaar misschien nog wel van het grootste belang!
Want wat als we de regels in de buitenruimte met machtsvertoon of ruzie afdwingen? Wat als je een bord hebt gezien met “losloopgebied” en dit voor jou letterlijk betekent: “Dan mag m’n hond alles, want dít gebied is nu eenmaal voor honden!” of “Ik heb hier geen poep-opruimplicht dus m’n hond mag overal poepen”?
Dan leiden regels niet tot oplossingen, maar tot nieuwe problemen…
We delen, vooral in Nederland, spaarzame buitenruimte. Parken, bossen en stranden hebben meerdere functies. Van natuurgebied tot recreatiegebied. Van fietspad tot ruiterpad. Van uitrenveld tot picknickplaats en in vele gevallen kruisen deze verschillende paden elkaar veelvuldig óf zijn één en dezelfde.
Een losloopgebied voor jouw hond is ook een losloopgebied voor andere honden en hun eigenaren en is in vele gevallen ook een jog,- fiets, -wandel of meditatieplek. Dit vergt verantwoord gebruik van de ruimte, empathie naar anderen, begrip voor anderen of in een betere term: verdraagzaamheid.
Verdraagzaamheid naar elkaar, naar elkaars omgangsvormen, naar elkaars angsten, pleziertjes en ontspanningsvormen .
Dat is waar de Hondenetiquette naar streeft: dat mensen begrip hebben voor elkaar, zonder ruimtes op te eisen, zonder andere mensen te storen in hun ontspanning en waardoor elke hondenwandeling met een glimlach naar elkaar kan eindigen!
